Allard Droste en ik delen meer dan alleen (een deel van onze) achternaam. We hebben namelijk ook allebei een klein stapeltje kinderen en daar zijn we elke dag behoorlijk druk mee. Allard is er zelfs zo druk mee dat hij besloot een chill-honk in zijn achtertuin te bouwen voor zijn puberende zoons. Zijn bespiegelingen over het bouwen van dit puber-domein beschreef hij in het handzame boekje ‘Zo bouw ik dus niet een chill-honk.’
Kijk ook in dit overzicht van boeken over het vaderschap voor meer vaderschapsboeken.
Handzaam boekje
Het boekje van Allard Droste is klein, handzaam en voorzien van leuke illustraties. Als je het zo bekijkt denk je: “Die lees ik in een middagje uit.” En dat was ook zo. Ik pakte een druilerige zondagmiddag om het boekje te lezen en ik moet zeggen – dat was een middag prima besteed.
Boekje met humor en reflectie
In het boek besluit Allard, vader van 2 zoons en een paar ‘bonuskinderen’, een chill-honk te bouwen in zijn achtertuin. De reden: zijn zoon van 15 besteedt de avonden in de weekenden steeds vaker buiten de deur. Allard vraagt zich af of hij soms niet cool genoeg is voor zijn zoon om thuis te blijven (het antwoord is nee).
Zijn zoon vertelt hem dat hij liever bij andere vrienden rondhangt, omdat ze daar een mooi chill-honk in de tuin hebben staan. Dus besluit Allard in een alles-of-niets-poging zijn zoons dichtbij hem te houden door in zijn eigen achtertuin óók zo’n hok te bouwen.
En waarom zou je het niet gewoon helemaal zelf doen, als je amper klus-ervaring hebt?
Herkenbaar en ver weg
De aanleiding van het boek, het dichtbij willen houden van je opgroeiende kinderen die hun eigen wegen verkennen, is herkenbaar. Maar, tegelijk voor mij ook nog ver weg. Mijn kinderen zijn nog klein en nog lang niet toe aan avonden chillen met vrienden. Toch kan ik me heel goed voorstellen dat je als vader op een gegeven moment best wat moeite hebt met het opgroeien van je kinderen – en met name met het feit dat ze dan wat meer afstand van je gaan nemen.
Bouwen zonder tekening
Allard besluit zijn chill-honk te gaan bouwen zonder tekening te maken. Ondenkbaar voor mij – ik heb mijn zelfgemaakte kliko-ombouw nog tot op de milimeter nauwkeurig uitgemeten en ingetekend. En zelfs die staat al op instorten.
Maar, Allard redeneert zoals een goede bekende van hem, die stelt dat alle grote kathedralen zijn gebouwd zonder tekening en zonder duidelijk plan. En dat is ook goedgekomen, toch? Al duurde dat vaak wel een jaar of honderd, merkt Allard zelf al op.
Aan zelfspot geen gebrek
De bouw van het chill-honk blijkt in de praktijk natuurlijk toch een beetje tegen te vallen. Allard beschrijft het met veel humor en zelfspot. Zo wil hij de wortels van de boom – waar hij omheen bouwt – doorknippen met een snoeischaar, maar dat gaat hem niet lukken met zijn ‘minispierballen’. En zijn gereedschapscollectie blijkt een bij elkaar geraapt zooitje te zijn waar je met veel fantasie nog geen vogelhok mee kunt bouwen, laat staan een chill-honk.
Vol vreugde neemt Allard ons mee op zijn reis, langs de speciaalzaak voor een professionele afkortzaag (zijn steun en toeverlaat in dit proces) en langs alle momenten van inzicht en reflectie.
Kleine inzichten en grote levenslessen
De bouw van het chill-honk blijkt uiteindelijk een louterende ervaring te zijn voor Allard, waarin hij zichzelf en zijn beperkingen meerdere malen tegenkomt. Hij weet kleine inzichten en tegenslagen te relateren aan grote levenslessen. In het boekje beschrijft hij ze als ‘aha-momenten’, die door de afwijkende vormgeving een rode draad vormen in het boek.
Deze levenslessen zijn klein en groot van aard. Zoals ‘leg de focus op wat goed gaat in plaats van op wat mis gaat’ en ‘best lastig om om hulp te vragen.’
Soms is er ook een buitenstaander voor nodig, zoals camper-milennial Lennart die hem een middagje ondersteunt. Hij helpt Allard niet alleen met zijn chill-honk – hij helpt hem ook aan het inzicht dat nu leven en nu je dromen realiseren, net zo belangrijk is als plannen maken voor later.
Een innerlijke reis
Zo is het bouwen van een uitvalsbasis voor zijn zoons en hun vrienden veel meer geworden dan een bouwproject. Het is voor Allard een innerlijke reis geworden die hem inzichten en wijze lessen over zichzelf heeft bijgebracht. Hij deelt het met plezier met ons als lezers en het zet je ook regelmatig zelf aan het denken.
Neem bijvoorbeeld de lijstjes die tegen het einde van het boek een aantal keer aan bod komen. Lijstjes met titels als: ‘Waar droom jij nog van?’ en ‘Doe jij wel eens gek?’. Deze lijstjes deden mij wel even nadenken over wat ik nog wil doen (survivallen, een bergvakantie) en of ik wel vaak genoeg gek doe (het antwoord is nee).
Zo bouw ik dus niet een chill-honk – conclusie
Zo bouw ik dus niet een chill-honk van Allard Droste is een leuk, komisch boekje met een mooie lichte ondertoon van zelfreflectie. Het wordt nooit te zwaar of belerend: de mix van droogkomische beschrijvingen van het bouwproces en de innerlijke zelfreflectie van Allard is luchtig en zet je zo nu en dan aan het nadenken over je eigen leven, keuzes en patronen binnen je gezin.
Een leuk boekje om te lezen en om cadeau te geven. Natuurlijk het perfecte cadeau voor elke vader die op het punt staat zelf een chill-honk te gaan bouwen!
Zo bouw ik dus niet een chill-honk – verkooppunten
Het boekje is onder andere te koop bij de Bruna op op bol.com.
Dit artikel bevat affiliate links.
