Ook in noodgevallen ben je een papa. Misschien wel juist dan. In mijn vijf jaar als papa heb ik er al aardig wat meegemaakt. Iris die plots geopereerd moet worden, een kindje dat opgenomen wordt… Gisteren kwam er een nieuw noodgeval bij: Iris moest acuut geopereerd worden aan haar blinde darm. Voor mij rest er dan maar één mogelijkheid: full-focus in de daddy-modus.
De avond ervoor had Iris al flinke buikpijn. Dat zette de hele nacht door en ‘s ochtends heeft ze de dokter gebeld. Normaal verdelen we het wegbrengen van de kids altijd, maar dat heb ik die ochtend maar even alleen gedaan. Iris lag er niet zo fris bij.
Gelukkig is zowel de basisschool van mijn oudste dochter als het kinderdagverblijf van mijn zoontje dicht bij ons huis. Die twee kon ik eerst even met de fiets wegbrengen. En daarna bracht ik kind 2, zoals gepland, naar oma. Ook met de fiets.
Huisvlijt
Op de spoedeisende hulp
Vervolgens ging ik naar kantoor. Ik had niet verwacht vier uur later met Iris aan de telefoon te zitten terwijl ze op de spoedeisende hulp zat.
Op dat moment gaat er even een dikke streep door je planning.
Hieronder een beschrijving van de dag die volgde:
Standaardroutine mag overboord
De standaardroutine kunnen we vandaag wel vergeten. Hoe gaan we dit regelen? Wie haalt welke kinderen op? Kind 1 moet van het kinderdagverbijf worden opgehaald. Kind 2 is bij de ene oma, kind 3 bij de andere. Wat doen we met het eten? Wanneer kan ik bij Iris langs? Wat is praktisch?
Ik begin voor iedereen spullen te pakken, want voor je het weet zijn ze niet mee naar huis te krijgen en dan kun je maar beter een tas met logeerspullen bij je hebben.
Ik bel de opa’s en oma’s. kind 1 kan blijven slapen, dat is mooi. Moet ik vragen of kind 2 bij de andere oma kan blijven slapen? Nee, wacht, dat is niet handig. De meiden hebben morgenochtend dansles en ze staan voor een belangrijke uitvoering, dus dat wil ik door laten gaan. Oke, dan kan ik beter kind 3 uit logeren doen, zodat ik morgen rustig met de meiden naar dansles kan. Dus, ik bel iedereen weer terug.
Ik krabbel een schema op een briefje.
Spullen pakken kind 3 (muis muis en speen niet vergeten!) 17.00 uur - Opa en oma halen kind 3 op 17.00 uur - Eten bij ma 18.00 uur - Langs ziekenhuis (meenemen spullen Iris) 19.00 uur - Kind 1 ophalen 20.00 uur - Kind 2 ophalen
Dat is goed voor nu en creëert wat overzicht. Ik begin spullen te pakken. Een tas voor Iris. En een tas voor mijn zoon. En ook maar voor mijn dochters, want voor je het weet zijn ze niet mee naar huis te krijgen en dan kun je maar beter een tas met logeerspullen bij je hebben.
Goed nieuws en veel mensen die ons helpen
Om circa 16.00 uur belt de arts uit het ziekenhuis dat de operatie goed verlopen is. Gelukkig. Het is een routine-ingreep, maar je weet het natuurlijk nooit.
Gelukkig staan er altijd veel mensen voor ons klaar als het even tegenzit. Buren, vrienden en familie geven allemaal aan graag iets te willen doen. Ik eet bij mijn moeder. Dan ga ik bij Iris langs in het ziekenhuis. In alle haast vergeet ik een LINDA voor haar mee te nemen, maar het maakt niet uit: ze is zo suf van de narcose dat ik na een kwartier weer weg ben. Ze wil alleen maar slapen. Oké, dan ga ik wel weer.
Vervolgens haal ik kind 1 op bij mijn schoonouders. Kind 3 blijft daar. Samen met kind 1 ga ik kind 2 ophalen bij mijn moeder. Ik hoop maar dat ze niet flipt als ik haar naar bed breng straks, want ze zit in een ‘mama doen’ fase. Nou ja, dat zien we wel.
Rust, reinheid en regelmaat? Vandaag even niet.
Rare dag eindigt laat
Als we thuis de parkeerplaats op rijden, zien ze dat onze favoriete buurkinderen nog buiten aan het spelen zijn. Ach, toe maar, het is toch al een rare dag. Ik laat de meiden nog buiten spelen tot 21.00 uur. Lekker lang opblijven. Dan komen ze vragen of ze bij de buurmeisjes nog The Voice Kids mogen kijken. Ach ja. Rust, reinheid en regelmaat? Vandaag even niet. Ik keur het goed. Al moeten ze wel om 21.30 naar huis komen en naar bed. Als ze dan nog niet in slaap zijn gevallen.
Dat valt mee. Eenmaal thuis gaan ze gedwee mee naar boven. Verhaaltje lezen en slapen. mijn middelste dochter werkt gelukkig goed mee, ze zal wel erg moe zijn. De dames vallen snoezig in slaap.
Hamsters, reptielen en vissen kijken, altijd +1.
Dansles, boodschappen en kibbeling
De volgende ochtend laat ik de meiden even lekker bij mij in bed televisie kijken. We kleden ons aan en gaan op weg naar de dansles: eerst kind 2 en dan kind 1. Dit is standaard zaterdagroutine. Het scheelt voor mij behoorlijk dat mijn zoon er niet bij is, dat maakt het een stuk eenvoudiger.
Terwijl de ene dochter danst doe ik met de andere wat boodschappen: veel fruit om smoothies te maken, brood, wat eten voor vanavond, een LINDA magazine voor Iris en nog wat andere zaken. Daarna gaat de andere dochter dansen en loop ik met de eerste langs de Xenos. Ik koop een mooie bamboe mand om mijn tekenspullen in te doen.
Daarna loop ik met beide meiden langs de dierenwinkel (hamsters, reptielen en vissen kijken, altijd +1) en gaan we op de markt nog een bakje kibbeling eten. Een mooi momentje met zijn drieën. Op de terugweg kom ik langs de bloemenkraam. Ik laat de meiden een bosje voor mama uitzoeken.
Iris mag naar huis
Tegen de middag krijg ik een telefoontje: Iris mag vanmiddag naar huis. Er zijn gelukkig geen complicaties. Ze is wel erg ziek van de operatie. Hoe laat ze precies naar huis mag is onduidelijk, dus ik blijf stand-by.
In de middag maak ik het huis schoon terwijl de meiden buiten spelen. Gelukkig komt mijn moeder helpen met de was. Met drie kleine kinderen heb je zo veel was… elke dag weer een mand.
Ik gooi de blender vol met kiwi, aardbeien, banaan, blauwe bessen, avocado en yoghurt voor een fruitsmoothie. Iris kan straks vast wel wat vitaminen gebruiken. Ook bereid ik het eten alvast voor. Bloemkool.
Ik vraag mijn broer mij even naar het ziekenhuis te brengen. Iris haar auto staat daar nog, dus dan kunnen we daarmee naar huis rijden. Dan vraag ik of de meiden bij de buren kunnen blijven. Dat kan. Ze kunnen zelfs blijven eten. Top, dat vinden de dames leuk en dan hebben wij even rust met alleen mijn zoontje erbij.
Ik houd de boel bijna manisch netjes en geordend. Dat is mijn karakter nou eenmaal.
Vervolgens haal ik Iris op. Ik breng haar naar huis en installeer haar met een kop thee en de verse smoothie op de bank. Ze zal twee weken rustig aan moeten doen. Dat betekent dat er in huis wat meer (of eigenlijk een heleboel) op mijn schouders terecht komt. Maar, zoals ik al zei, gelukkig staan er veel mensen voor ons klaar om bij te springen. Dus, dat komt helemaal goed. Morgen maak ik een schema om in kaart te brengen hoe ik het een en ander ga regelen. Hoe doe ik het ‘s ochtends bijvoorbeeld, als de één naar school gebracht moet worden, de ander naar de opvang en een derde naar opa en oma? En wat doen we met de dagen die Iris normaal gesproken thuis is? Dat komt wel goed hoor, maar vraagt wel even wat planning.
Redelijk relaxt einde van chaotische dag
Daarna haal ik mijn zoontje op bij opa en oma. Met hem ga ik nog even langs de supermarkt (paracetamol en nieuwe LINDA, want de vorige had ik bij de kassa laten liggen). Ik heb zin in frietjes bij de bloemkool, dus rijden we ook langs de snackbar.
Daarna eten we thuis met zijn drieën en hebben we even relatieve rust. Ik blijf ondertussen een beetje opruimen (de meiden hebben bijvoorbeeld allemaal DUPLO naar de tuin van de buren gesleept, dat vind ik niet zo handig, dus dat ruim ik weer op) en houd de boel bijna manisch netjes en geordend. Dat is mijn karakter nou eenmaal.
Om 19.00 uur ga ik samen met mijn zoon onder de douche. Ik zet ‘m in zijn pyama en lees voor uit het boekje van Jip. Om 20.00 uur haal ik de meiden op bij de buren. Die zet ik onder de douche, ik lees ze voor uit een boek van Annie M.G. Schmidt en ze gaan gelukkig redelijk braaf slapen.
Iris is er inmiddels klaar mee en gaat ook slapen.
Dan is het nu nog even papa tijd. Ik installeer mezelf op de bank met een wijntje en een beetje televisie kijken. Zo. Dat hebben we overleefd vandaag. De komende weken komen we ook wel door.
Het herstel van Iris staat nu voorop. Dan kunnen we daarna weer overgaan tot ons routineuze leventje.
Heb jij ervaringen met dergelijke noodgevallen?
