Hoeveel kinderen wil je: durf je voor drie te gaan?

Wij hebben drie kinderen. Regelmatig hoor ik om me heen discussies over deze kwestie: ga je voor drie, of durf je niet? Waarom hebben wij besloten wel voor een derde kind te gaan? En wat zijn de voordelen en de nadelen van een gezin met drie kinderen ten opzichte van een gezin met twee kinderen? Ik vertel het je in dit blog. 

Vooropgesteld: ik realiseer me heel goed dat het niet voor iedereen weggelegd is om überhaupt kinderen te krijgen, laat staan om over een derde na te denken. Wij hebben zelf een miskraam gehad tussen ons tweede en derde kind. We hebben ons nooit serieus bezig hoeven te houden met preconceptie. Extra dankbaar waren we dus dat we uiteindelijk nog een gezond derde kind hebben gekregen. 

Podcast Papa Moet Het Doen: Nog eentje dan

Drie kinderen snel achter elkaar 

Gemiddeld krijgt een Nederlandse vrouw ongeveer 1,5 kind. Wij zitten dus op ongeveer twee keer dat gemiddelde.

Nu zijn we ook niet zomaar een gezin met drie kinderen. Wij hebben onze kinderen vrij vlot achter elkaar gekregen. Tussen elke geboorte zit zo ongeveer anderhalf jaar. Dat was een bewuste keuze. Dit is wel, kan ik je achteraf vertellen, erg hectisch. Zou ik het weer op dezelfde manier doen als het over kan? Lastige vraag. Misschien wel, maar daar kom ik hieronder op terug. 

Er is zelfs een tijdje geweest dat we hardop fantaseerden over een gezin met vier kinderen.

Hoeveel kinderen wil ik eigenlijk? 

Tot het moment dat ik kinderen wilde (toen ik zo ongeveer richting de dertig ging) had ik nooit nagedacht over het aantal kinderen dat ik zou willen. Maar, toen onze oudste eenmaal was geboren hadden Iris en ik er regelmatig gesprekken over. Dat we snel een tweede wilden, daar waren we direct al over uit. En dat we een derde kind wilden, dat wisten we eigenlijk ook al wel zeker. 

Ook interessant om te lezen: Voltijdprins – maak je als vader echt keuzes?

Nog één erbij of misschien een pleegkind 

Er is zelfs een tijdje geweest dat we hardop fantaseerden over een gezin met vier kinderen. Maar, daar zijn we wel op terug gekomen. Heel misschien, ooit, willen we dat nog, maar ik heb zelf nu wel het gevoel dat het goed is zo. Met 24/7 drie aandachtsverslindende wezens om me heen houd je weinig tijd voor jezelf over – en die heb ik toch echt wel nodig. 

We hebben het ook wel eens over een pleegkind gehad. Dat is iets dat we in de toekomst misschien nog overwegen, als onze eigen kinderen wat ouder zijn. Het lijkt ons mooi om op die manier iets voor iemand te betekenen die in een hele nare situatie zit. 

Onze thuissituatie als ijkpunt 

Ik kom zelf uit een gezin met twee kinderen. Heel graag had ik nog een extra broer of zus gehad. Het liefste een zus, want ik heb al een broer. Iris heeft ook slechts één broer, misschien dat daar bij ons beiden een deel van het verlangen naar een groter gezin vandaag komt. Je thuissituatie is toch je ijkpunt, en beiden hadden we het echt gezellig gevonden om nog een extra broer of zus te hebben. Ik kan me trouwens ook voorstellen dat mensen uit grote gezinnen juist om die reden zelf een klein gezin willen. 

Met drie kinderen meer dynamiek 

Daarnaast hebben wij beide het gevoel dat een gezin met drie kids veel meer dynamiek heeft dan een gezin met twee kinderen. De kinderen spelen met zijn drieën, hebben interactie onderling en je hebt drie verschillende persoonlijkheden die je ziet opgroeien en die je mag proberen te boetseren tot fatsoenlijke, zelfstandige en zelfredzame mensen. 

Ik wilde gewoon drie kinderen. Dat is een gevoel en als je dat gevoel hebt moet je er gewoon voor gaan, toch? 

Niet óf maar wanneer 

Voor mij was het dus niet zozeer de vraag óf ik een derde kind wilde, maar meer wannéér. Wij hadden beide het gevoel dat we de kinderen snel achter elkaar wilden. Dan, zo is onze hoop, hebben ze meer gemeen met elkaar en zijn wij sneller uit de luiers. 

Langer wachten was geen echte optie 

Ik vond langer wachten ook niet echt een optie, omdat ik zelf de verwachting had dat ik dan misschien koudwatervrees zou krijgen. Ik hoorde om me heen van andere mensen met twee kinderen die al wat ouder waren, dat ze voor geen goud meer terug de luiers in wilden. Dat wilde ik voorkomen. Door gelijk door te pakken zouden we een paar zware jaren tegemoet gaan, maar dan zouden we daarna ook ‘klaar’ zijn. 

Bovendien, ik wilde gewoon drie kinderen. Dat is een gevoel en als je dat gevoel hebt moet je er gewoon voor gaan, toch? 

Maar toch: baby’s zijn mijn hobby niet 

Gek genoeg, ik moet eerlijk bekennen dat ik baby’s niet zo heel leuk vind. Ze vragen heel veel zorg en je hebt weinig interactie. In die zin is de keuze om een paar jaar lang bijna constant een baby in huis te hebben misschien wat gek. Maar, zoals ik hierboven al benoem, denk ik dat het uiteindelijk leuker voor de kinderen en voor onszelf is als ze dicht op elkaar zitten. En hierdoor zijn wij uiteindelijk sneller uit de luiers. 

Ik vind kinderen heel leuk, écht leuk, vanaf ongeveer anderhalf á twee jaar. Dan gaan ze lopen, krijg je interactie, gaan ze praten, worden ze grappig, kun je met ze op pad. Dus ik wist ook: ik moet door die zure appel van de babyjaren heen en dan heb ik daarna drie leuke kindertjes van een paar jaar oud. En dan wordt het iets minder verzorgen en iets meer genieten. 

De zure appel is pittig 

Die zure appel overigens, is wel echt pittig. Vijf jaar lang met een kind van onder de twee zitten is slopend. Je slaap gaat eraan, je eigen tijd gaat eraan, je stresslevels lopen op. Op een doorsnee dag ben ik vanaf 6.30 tot circa 20.30 bezig met de kinderen, werken of iets gerelateerd aan het huishouden (en dat ook vaak nog na 20.30 uur). Ontbijt maken, aankleden, naar school brengen, ophalen, spelen, eten maken, douchen en badderen, voorlezen en naar bed brengen. Het is serieus pittig. En dan heb ik het dus nog niet gehad over andere zaken die belangrijk zijn, zoals sporten, mediteren, relaxen, lezen, gezellig kletsen, of wat dan ook wat je zelf belangrijk vind. 

Ik vind kinderen heel leuk, écht leuk, vanaf ongeveer anderhalf á twee jaar.

Een mooi ideaalbeeld 

Ik vind het heerlijk, het idee dat we over twintig jaar met onze drie kinderen plus drie partners, met zijn tienen in totaal dus, gezellig zitten te eten rond de kerstdagen. Natuurlijk, het is een ideaalbeeld, want je weet nooit wat de toekomst brengt, maar dat idee maakt ons gelukkig. Een groot gezin. Drie kinderen is dan precies goed. 

Durfde ik wel voor drie te gaan? 

Natuurlijk had ik ook vragen. Ik ben nogal perfectionistisch en risicovermijdend, dus alles wat ik uit kón zoeken heb ik uitgezocht. Passen er drie kinderstoeltjes in de auto? Hoe regelen we het met de opvang? Wat kost het eigenlijk, zo’n derde erbij? O ja, wat kost de opvang dan? En kunnen we voor alle drie wel voldoende sparen? Wat als ze gaan studeren, wat kost dat dan? Passen ze in ons huis? Hoe doen we het met slaapkamers? Hoe gaat het met vakanties? Hotelkamers? Een oneven aantal is toch onhandig? 

Een heleboel vragen dus. Ik heb niet overal een antwoord op kunnen vinden, maar dat is ook onderdeel van het leven: je kunt niet alles voorspellen. Al wil ik dat wel graag.

Lees ook: Wat kost een kind?

Praktische consequenties van een derde kind 

Bij ons had de komst van ons derde kind, wel wat praktische consequenties. Op zich kon het nog wel in onze auto, maar een groter exemplaar was toch echt praktischer. We reden een Toyota Prius en die is gewoon net te krap vanwege het accupakket dat in je kofferbak ligt. Dus kwam er na een paar maanden met drie kinderen een andere auto: een grote Mazda 6. Daar pasten de drie autostoeltjes makkelijk in. Een dakkoffer hadden we al, en ik kan je vertellen, die kun je héél goed gebruiken. Als op vakantie gaat neem je een partij spullen mee!

Sparen voor drie kinderen 

Voor wat betreft het sparen, heb ik direct een nieuwe berekening gemaakt om het doelbedrag van € 10.000,- per kind te kunnen realiseren. Gelukkig leverde dat geen problemen op. Het maandelijkse spaarbedrag heb ik iets verhoogd, een deel beleg ik, en in die combinatie (uitgaande van een rendement op beleggingen van gemiddeld 5%) hebben ze alle drie voor hun 16e verjaardag dat doelbedrag bereikt. 

Lees ook hoe en hoeveel wij sparen voor onze kinderen.

Ingewikkelde roulatieschema’s voor opvang en oppas

Met de opvang en oppas hebben we een ingewikkeld schema opgesteld. Bij ons gaat de jongste soms naar de kinderopvang, soms naar opa en oma en soms naar oma. De middelste gaat naar peuterwerk en ook naar de opa en oma’s. En de oudste gaat naar school en daarnaast ook naar de opa en oma’s. Dat is een ingewikkeld roulatieschema geworden en eerlijk is eerlijk, ik laat Iris dat allemaal regelen. 

Leestip: Bespaartips voor gezinnen.

Drukke spitsuren 

‘s Ochtends is het wel even wat meer werk. Naast het ontbijt en het klaarmaken van de lunchpakketjes, moeten er soms drie kinderen naar drie verschillende adressen worden gebracht. Dan ben je wel even bezig. En dan moet je daarna nog naar kantoor. Dat moet wel in je situatie passen, natuurlijk. Iris en ik doen dit altijd samen. Zij kleedt de kinderen aan, ik maak de ontbijtjes en we brengen allebei één of twee kinderen weg. 

Dat is een ingewikkeld roulatieschema geworden en eerlijk is eerlijk, ik laat Iris dat allemaal regelen. 

Het spitsuur ‘s avonds is ook even doorbijten. Rond het eten is het gekkenhuis: de kinderen zijn moe en geirriteerd, wij zelf soms ook, ze eten niet wat je hebt klaargemaakt en er moet worden afgeruimd, opgeruimd, schoongemaakt en de kinderen moeten douchen of badderen en naar bed. Wij douchen de kinderen elke dag en elk kind krijgt elke dag zijn eigen verhaaltje voor het slapen gaan. Dat kost tijd en ook dit doen we vaak samen – tenzij één van ons moet sporten of wanneer we met onze dochter naar zwemles moeten. Rond 20.30 liggen ze alle drie op bed en kunnen we nog even met de benen omhoog, maar dan heb je dus nog amper tijd voor jezelf gehad. 

Ook leuk: Mijn rustgevende ochtendritueel als vader.

Drie kinderen betekent keuzes maken 

Natuurlijk moet je keuzes maken. Een derde kind kost extra geld. Wil je perse op wintersport blijven gaan, dan moet je diepe zakken hebben. Wij deden dat sowieso al niet (en hebben ook niet zulke diepe zakken). Misschien moet je ook wel keuzes maken op carrieregebied. Zorgen jullie samen voor de kinderen of laat je alles aan je partner over? Ben je misschien een voltijdprins?

Ook de uitjes worden natuurlijk duurder. Als je voor elk kind een toegangskaartje plus wat te eten en drinken moet kopen, lopen de kosten snel op.

Tip: kijk op deze website voor goedkope uitjes voor het hele gezin.

Er zijn praktisch bijna geen voordelen 

Wat zijn dan de voordelen? In praktische zin zijn die er bijna niet. Een derde kind levert praktisch niets op. Maar, wat ik wel zie, is dat onze kinderen heel goed samen kunnen spelen (ze kunnen ook heel goed ruzie maken, trouwens). En ik vind ze sociaal erg makkelijk, ik heb het gevoel dat ze goed met andere kinderen en andere mensen omgaan. Dat hoeft natuurlijk niet door de gezinssamenstelling te komen, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het feit dat ze thuis altijd samen zijn, daar wel in bijdraagt. 

Dat ze gewend zijn aan reuring en mensen om zich heen, dat ze van zich af leren bijten omdat ze elkaar continu in de weg zitten en dat ze niet verlegen zijn. 

Een derde kind levert praktisch niets op.

Geluksmomenten keer drie 

En er zijn de geluksmomenten. Die heb je met één kind natuurlijk ook en met twee kinderen ook. Maar met drie, heb je ze drie keer. De eerste woordjes, drie keer. De eerste keer lachen, drie keer. De eerste keer samen op de fiets, drie keer. Ga zo maar door. 

Een mooie combinatie 

Wij hadden twee meiden en met de derde hebben we er een jongen bij. Het is echt heel erg anders om een jongen te hebben en ik ben dolblij dat we die nu hebben. Dat is dus ook een voordeel van drie kinderen: de kans op een gezin met jongens én meisjes wordt groter. Het is gewoon ontzettend veel leuker om die verschillen tussen de geslachten mee te maken. Een andere manier van doen, een andere manier van spelen, ander speelgoed. 

Je hebt maar één paar handen 

Met drie kinderen ga je als ouder je kind ook wat minder beschermen. Je hebt nu eenmaal maar één paar handen en je kunt niet overal tegelijk zijn. Als je net een poepluier verschoont terwijl er één van de schommel valt, dan moet één van de twee even wachten. Kies jij maar welke. 

Alle voor- en nadelen van drie kinderen op een rij 

Een hele lijst dus met voor- en nadelen. Een opsomming van plus- en minpunten. Uiteindelijk denk ik dat je, bij een keuze voor twee of drie kinderen, vooral naar je gevoel moet luisteren. Wil je het graag? Ga er dan voor! Twijfel je? Bespreek de twijfels met je partner en laat het een tijdje rusten. 

Samenvattend zet ik de voor- en nadelen van een gezin met drie kinderen voor je op een rij. 

Voordelen 

• Meer dynamiek 
• Gezellige drukte in huis (ook over 20 jaar) 
• Meer geluksmomentjes 
• De kinderen wennen meer aan reuring en drukte 
• De kids spelen veel met elkaar

Nadelen 

• Weinig tijd voor jezelf
• Het kost meer geld
• Het kost heel veel tijd
• Ingewikkelde oppasschema’s 
• Je moet (nou ja, als je wilt) meer sparen 
• Elke dag twee keer spitsuur 

Nogmaals, dit is geen pleidooi om wel of niet een gezin met drie kinderen te willen. Het is mijn ervaring als vader van drie. Misschien helpt het je wel in het maken van je keuze en het bepalen van je richting. 

Wat zijn jouw keuzes, hoeveel kinderen wil jij?

Hoeveel kinderen heb jij en overweeg je gezinsuitbreiding? Ik lees het graag in een reactie onder dit blog. 

Update juni 2022

Het is inmiddels een jaar geleden dat ik dit blog schreef. Op dit moment zijn mijn kinderen weer een jaartje ouder: 6, 4 en 2 jaar. De jongste wordt volgende maand drie. En ik moet zeggen: het leven met drie kinderen is eigenlijk een klein beetje makkelijker geworden ten opzichte van een jaar geleden.

Naar school

Zo gaan de oudste twee nu naar school en ook onze zoon gaat twee ochtenden per week naar de opvang. Dat geeft wat meer rust in huis overdag en dus een klein beetje meer ruimte om je eigen dingen te doen. Al bestaat dat soms alleen maar uit schoonmaken en het opruimen van de rommel die de drie kinderen hebben gemaakt.

Samen spelen

Ik merk dat onze drie kinderen ook steeds beter met elkaar spelen. Soms zijn de jongste en de middelste echt dikke mik samen, en soms kunnen de oudste en de middelste heerlijk samen spelen. De oudste en jongste trekken relatief gezien het minste met elkaar op: logisch ook gezien het iets grotere leeftijdsverschil.

Samen ruzie maken

Aan de andere kant merk ik ook dat ze veel meer ruzie maken. Er zijn momenten bij dat ze elkaar echt continu in de haren vliegen. Om de kleinste dingen: ‘jij zit op mijn schommel’, ‘jij mag geen snoepje’, ‘nee dat is mijn pen’, ‘jij mag hier niet zitten’, en meer. Dat gaat soms de hele dag zo door en kan best irritant zijn.

Ze worden zelfstandiger

Met name de oudste wordt steeds iets zelfstandiger. Laatst waren Iris en ik wat later beneden en had ze al voor haar broertje en zusje brood gesmeerd! Ideaal. Dat is natuurlijk een uitzondering en zeker geen gewoonte, maar het illustreert wel dat ze langzaam maar zeker ietsje zelfstandiger worden. Dat geeft ons als ouders soms net wat meer ruimte.

Onze oudste dochter kan tegenwoordig ook al zelf douchen, tanden poetsen en pakt haar eigen kleren. Dat zijn toch allemaal van die dingetjes die ik wel prettig vind. Dan heb je ook weer wat meer tijd om wat extra aandacht aan die andere twee te geven, waar dat nodig is.

Over het algemeen bevalt het me dus wel, dat ze iets groter groeien. Nu de kleinste nog uit de luiers krijgen!

Update juni 2023

We zijn weer een jaartje verder. Het is bijna juni 2023. Tijd om opnieuw de balans op te maken.

De situatie is eigenlijk niet gewijzigd ten opzichte van vorig jaar. De oudste twee zitten nog op school en de jongste loopt nog thuis rond. Die laatste is overigens nog steeds niet helemaal uit de luiers – dat begint wel een frustratiepuntje te worden. Maar goed, met de tijd zal ook dat veranderen.

Na de zomer zitten ze alledrie op school en dat geeft ons weer iets meer ruimte voor onszelf. Dat vind ik best een lekker vooruitzicht, al is het natuurlijk ook jammer dat je dan definitief een tijdperk afsluit.

Ze worden dus ook steeds meer zelfstandig en dat is een ontwikkeling die ik helemaal prima vind! Zo zijn ze nu allemaal goed in staat zichzelf aan te kleden en zelf te douchen, bijvoorbeeld.

Met het ouder worden ontstaan er natuurlijk ook weer nieuwe uitdagingen. Maar, over het algemeen vind ik het vooral leuk dingen: met de klas mee naar de kinderboerderij, meelopen met de avondvierdaagse, naar sportwedstrijden en dansuitvoeringen kijken, helpen met huiswerk – ik doe het over het algemeen graag.

_{^{Dit artikel bevat affiliate links. Ik krijg een klein bedrag als jij via deze links iets koopt. Het kost jou verder niets extra’s.}}